یار دا روپ

یار دا روپ

رنگ اسدا نکورا روپ اسدا الٰہی۔
شکھشیئت نے جوگی بنائے رانجھے ماہی۔

نقش سنگمرمر توں گھڑے لمے ریشمی وال
سینہ مان نال بھریا نین کیلدے ناگ
چھاتیاں دے ابھار ہمالیا توں اچے
اکھاں ملاکے اس نال راہ بھلدے راہی۔

قد اسدا اچا، بلھ پتیاں گلابی
کھا جاندی تکنی اسدی بنکے گندھک تزابی
فلّ جھڑ جاندے جدوں باغ وچّ لنگھے
سنیارے دی ہٹی لٹدے گہنے چراؤندے سپاہی۔

مہندی والے ہتھاں دیاں سنکے تاڑیاں
ساہ ٹٹّ جاندے کبڈی دے کھلاڑیاں
لڑن لگے بانیاں گاہکاں دے نال
کراہے پین توں کوئی کرے نہ مناہی۔

ہسدی دے چٹے دند ہنس دیکھ سڑے
گون سنکے سدے کوئلاں نوں نشے چڑھے
اسنوں دیکھن لوہار چھڈّ آہرن گھماؤناں
تیار ہندے گبھرو گل لین لئی پھاہی۔

متھا ہاسے نال چمکے، ٹھوڈی پین ٹوئے
آواز دا سنگیت سنکے، بینجو بند ہوئے
جوانی پنیاں وانگر کدے کدائیں دکھدی
دلداراں نے گیڑے مارکے اسدی گلی گاہی۔

پنجیباں دی مٹھی طرز گاؤندے نوجوان
ہلا شیریل سنکے اسدی جتے ہاردا بھلوان
اخاڑے وچّ نچدی اوہ دھرت ہلاؤندی

لمبڑداراں نوں بھلّ جاندی کرنی اگراہی۔


اس رکھی داگہین شاندار اپنی رہنی
چوٹی دیاں ناراں نال اٹھنی بہنی
چلتر دے چرچے ستھاں وچّ اٹھن
اجنبی رک پچھن اوہ کوآری جاں ویاہی۔

گھگرا ڈھکدا لتاں، گٹے اسدے دکھدے
گھنیاں زلڈھاں نال فنیئر سپّ لپٹے
روپ دیاں ستتاں لکھکے نبھاں گھسیاں
کویاں دے قلم وچوں مکی سیاہی۔

ادا نال اسدی، رنگ بدلدے امبر
اسنوں بناکے سانچہ توڑ دیوے پیغمبر
بنے جوگی ہجر وچّ طاقتاں والے
پیراں تے اوہدے رکھ راج، تخت، شہنشاہی۔

میں بچن دیواں تیرے نال جیون دا
یاری آخری ساہ تکّ نبھاؤن دا
جد حسن ڈھلے تینوں پیار کراں گا
یارا میری محبت دی ربّ دیوے گواہی۔