دل دا راہی
ساڈا دل توڑ دتا کرکے لاپرواہی۔
اوہ انجانا بن گیا ساڈا ماہی۔
اسیں تاں بہت اسنوں کیتے اشارے
اس نے نہ سمجھے سوچ وچارے
بنھ ٹٹے ہنجھوآں دے دریاواں دے
خط لکھن لگے سی مکّ گئی سیاہی۔
کجھ گلاں خنجر بنکے سینے وجدیاں
بجلی وانگر اسمان تے گرجدیاں
بھیڑے آؤن خیال من وچّ ہمیشاں
پریمی نے نہ پیار دی دھرتی واہی۔
ساڈے پنڈ دے سبھ دروازے کھلھے
لوکیں رات نوں پہرہ دیناں وی بھلے
کتے وی تاریاں دی چھانویں خاموش
ساڈی گلی میرے ماہی نہ گاہی۔
