پرایا عاشق
مدتاں توں تیری کیتی سی اڈیک
توں ہمیشاں پرایا رہا
فاصلے سدا لمے رہنگے
من نوں وہم لایا رہا
لال مرچاں دی کڑتن باجھوں
نیناں وچّ سرمہ سجایا رہا
کچّ دے بکسے وچّ دل
ٹٹن توں بچایا رہا
بنکے پارس دا پتھر
نہ مینوں تھیایا رہا
میں لبھیا زمینوں اسمانی
کلپنا وچّ توں سمایا رہا
پاکے روضے منکے منتاں
تیرا پتہ ہتھایا رہا
ہن مل گئے ہو آخر سوہنیو
توں دوسرے دے دل چھایا رہا
مینوں جوگی بناؤن واسطے
میرے دل دا بوٹا مرجھایا رہا
