برسات

برسات

جدوں امبراں تے زمین دا ملاپ ہووے
بدل گرجدے نے بجلی لشکدی ہے۔

جد ایہہ ملنا ادھورا رہِ جاندا ہے
مینہہ ورسدا ہے برسات ورسدی ہے۔

بدلاں توں ڈرکے سورج وی چھپ گیا
ہو گیا ہنیرا، ڈڈوآں اسمان سر چکیا
مچھر جا لکے پتیاں دے تھلے
کوئلاں دی کوک خاموشی نوں توڑدی ہے۔

وگنے شروع ہو گئے نے پرنالے
دل نوں پھڑکے بیٹھ گئے دل والے
دھوتے جان لگے درختاں دے پتے
ہواڑھ سلابے دی دھرتی وچوں اٹھدی ہے۔

مالھ پوڑھے پکن لگے شاہاں دے گھر
چھت تے موندے لگن لگے غریباں دے نگر
ویہاں وچّ پانی وگدا ڈاڈھا
بھجکے کپڑیاں وچّ محبوبہ سجدی ہے۔

ہووے برسات امبراں دے ہنجھوآں نال
دھرتی ہو جاندی بے بس ہڑھاں دے نال
ٹوبھے بھردے سیماں وگدیاں بھریاں
دھرتی امبراں نوں چمن لئی ترسدی ہے۔