[]زنداناں دے در نہیں کھلھدے ہنجھوآں ہاواں نال
سجناں ایہہ تاں کھلھنگے لوہے دیاں باہواں نال
ویکھ زمانہ گلّ کردا اے اج ہواواں نال
منزل تیرے ہتھ نہیں آؤنی صرف دعاواں نال
نہ بھلّ سکیاں نہ بھلّ سکداں بیاس دے کنڈھیاں نوں
سدا روھیگی یاد ایہناں دی میریاں ساہواں نال
اکو رخ ہوا وچ وسیا، کوئی نہ دسیا پھیر
ساڈا راہ بدل سکدا اے کون اداواں نال
خوف دا سایہ ذہن اپنے دے آؤن نہ دتا کول
دھنّ جگرا ساڈا وی 'جالب' رہے بلاواں نال[]
