برائی دا دھکہ

برائی دا دھکہ

دھکہ کھا کے برائی دا۔
بھروسہ ڈولیا سچائی دا۔

ٹٹی یاری میں ہویا یار وہونا
ہنجھوآں نال رتے رہُ دا سواد سلونا
ویاج پاکے غماں دا مول ہویا دونا
بھار نال جھکن موڈھے
سینے وچّ یاد سمائی دا۔

جی پرچا لیناں دوروں دیکھ تینوں شقین
پتاسیاں دی مٹھاس وی لگے نمکین
نرکاں دے راہ میں تریا یار وہین
ملیریئے دا بخار وی
کرے نہ خاتمہ شدائی دا۔

واٹ لمیری ہکّ وچوں وگے پرسیناں
سورج گرمی ورساوے، ہاڑ دا مہینہ
پانی نہ پیاوے نلکیوں جمیندار کمینہ
اک سوال پیدا نہیں ہندا
نوائی دا جاں اچائی دا۔

اندکھیاں منزلاں ولّ گہہ لاکے ویکھاں
شاید میری قسمت پیڑاں دیاں لیکھاں
پیراں دیاں تلیاں وچّ کھبھیاں تکھیاں میکھاں
خوشبو بدل جاوے بدبو وچّ
کسے کلی مرجھائی دا۔

پتّ نال پٹھّ اتے اٹھے دھپھڑ
تر پواں پیڑاں دی یاد بھلاکے بھلکڑ
انگنت زخماں نال روح ہوئی ڈھٹڑ
مدھانی نال رڑککے آئی
پانی دی ملائی دا۔

کباڑخانے وچّ چھپیاں خزانے دیاں موہراں
چرا لئیاں ہجر دیاں چٹھیاں چوراں
گلدستے وچّ فلاں دیاں رگاں گھٹیاں تھوہراں
چپّ ہی مینوں چنگی اے
غصے نالوں بولبلائی دا۔

برہا بھٹھی وچّ ساڑن باو جود جیوندی رہندی
دل نوں ڈھورا لگیا محبوبہ کجھ نہیں کہندی
ایہہ کالخ دھویاں نال وی نہیں لیہندی
سواہ نال مانجکے کالا
درد دا پتیلا چمکائی دا۔

میں کرکے عشقَ موت نال پائی جپھی
ایہہ زندگی تیرے لئی خالی رکھی
سپّ دے ڈنگ سہکے لکوکے پیڑ وکھی
ایہہ وہُ ہے مارو
تڑپھاؤن والی جدائی دا۔